الا کنکور!!!

الا کنکور !  مرگت زودتر باد 

که از تو چشم و جانم گشته نا شاد 

ربودی خواب را هر شب ز چشمم      

ز تو خشکد به هر لب ، خنده شاد      

نباشد خاطرم فارغ ز یادت 

خدایا کی شود تا گردم آزاد 

همانانی که کنکور آفریدند   

خدایا شامشان گردان تو سالاد! 

رسد هر دم به این گوش این بانگ جان سوز

که کنکورم رسید، ای داد و بی داد

الا ای کنکوریان رنج دیده

یکی کنکوری چنین فریاد سر داد

الهی، خود ستان حقم ز کنکور

دگر کافی است دیدم هر چه داد و بی داد